Όταν τον επιθυμείς,

Οταν την επιθυμείς,

Οταν ανυπομονείς να συναντηθείτε,

Οταν εισαι χαρούμενος /η κοντα του /της

Να το λες ελεύθερα, να το εκφράζεις ελεύθερα.

Μην σιωπησεις τίποτα απο οσα νιώθεις εξαιτίας του εγωισμού σου.

Δεν ειναι άλλωστε ο εγωισμός σου που σε καθορίζει.

Εισαι εσυ,

η ανησυχία σου και ο φόβος σου μη τυχόν και πληγωθείς,

μην τυχόν και απογοητευτείς στο τέλος

Μην τυχόν και ο αλλος αισθάνεται λιγότερα απο οτι εσύ

Μην τυχόν φανείς αδύναμος/η καθώς εκθέτεις ολα εκεινα για τα οποια επιθυμείς να πρωταγωνιστεις στη ζωή του αλλου ανθρώπου.

Οταν λοιπόν τον επιθυμείς ο εγωισμός θα απέχει, διότι οσο εσυ τον θέλεις κοντα σου, τόσο θα τους κρατάς το χέρι και παρέα θα βαδίζετε στις πιο όμορφες κορυφές

Καπου μεσα μου υπάρχει ακομη εκείνο το μικρό κορίτσι που έτρεχε ανέμελο,

Που έτρεχε θαρραλέα προς το βουνό,

Που έτρεχε να πιάσει την μπάλα προτού φύγει στη κατηφόρα,

Που έτρεχε να συναντήσει τις φίλες για την απογευματινή βόλτα.

Καπου μεσα μου υπάρχει ακομη αυτο το κορίτσι και θέλω να θυμίζω στον ευατο μου αυτην την υπέροχη ανεμελιά.

Τωρα όμως, όπως μου είπε τις προάλλες η αγαπημενη μου φίλη, τωρα πια νιώθει ενήλικη.

Θέλεις που πλέον ζει μονη της στο δυαρακι,

Θελεις που πλέον ειναι υπεύθυνη των λογαριασμών της,

Θέλεις που πλέον κατέχει μια σπουδαία θέση σε μια μεγάλη εταιρεία,

Θέλεις που πλέον δεν έχει χρόνο να χαρεί ολα εκεινα που καποτε της δίνανε πνοή;

Θέλεις που πραγματικά μεγαλώνεις και νιώθεις ενήλικας οταν αντιλαμβάνεσαι πως εισαι υπεύθυνος των επιλογών σου και της ζωης σου ολάκερης;

Ενηλικίωση λοιπόν.

Ολοι μας την προσμενουμε απο νωρίς,

Ολοι μας αδημονουμε για τον ερχομο της διότι την συνδέουμε άρρηκτα με την ελευθερία.

Μεγαλώνοντας όμως, η ενηλικίωση οχι μονο ελευθερία δεν ειναι αλλα Ειναι και δέσμευση

και αυτο δεν ειναι τρομακτικό,

αυτο ειναι απίστευτα υπέροχο καθώς μέσω αυτής έρχεται μονομιάς η δέσμευση και η σύνδεση μας με οσα καθιστούν εμάς ευτυχισμένους.

Κι αν ακόμη τα θέλω μας συνοδεύονται απο αγωνία και φόβο ως προς την επίτευξη τους, έχουν την ετικέτα του ονόματος μας γιατι πίσω απο αυτα κρύβεται ο εαυτός μας.

Εκείνος ο εαυτός οπου κάποτε ανέμελα έτρεχε στα βουνά χωρίς ευθύνες, χωρις εκεινες τις ευθύνες που εχει ενας ενήλικος,

Αλλα σημερα δηλώνει παρόν γνωρίζοντας και την διαδρομη που θέλει να τρέξει, γνωρίζοντας πως οτι και αν συμβεί εκείνος φέρει ευθύνη, είτε θα αποδειχθεί μια ανθισμένη διαδρομή ειτε όχι.

Και αν αυτο δεν ειναι σπουδαία ελευθερία, τότε τι άλλο είναι;

Φέτος το καλοκαίρι, μην βιαστείς να βρεις δωμάτιο να μείνεις.

Φέτος το καλοκαίρι, μην βιαστείς να βρεις προορισμό.

Φέτος το καλοκαίρι, μην βιαστείς να κλείσεις εισητηρια αν πρωτίστως δεν βεβαιωθείς για την παρέα σου,

Αν δεν βεβαιωθείς για τον άνθρωπο που θέλεις να μοιραστείς το διάστημα των διακοπών σου.

Δεν ειναι μονάχα ο προορισμός που ορίζει την επιτυχία των διακοπών μας, ουτε επίσης οι όμορφες παραλίες.

Ειναι εκείνος, εκείνη, εκείνοι όπου κάθε πρωί ανοίγοντας το παράθυρο μας θα ατενιζουμε παρέα την θάλασσα.

Θα ακουμε το θρόισμα των κυμάτων στο ακρογιάλι,

Θα χαιδευεται το πρόσωπο μας απο το καλοκαιρινό αεράκι,

Θα πίνουμε το ούζο μας σε ωραια ταβερνάκια,

Θα βαδίζουμε στα σοκάκια σχολιάζοντας τα ωραια νησιώτικα μπαλκόνια με τα ωραια χρώματα και πλούσια λουλούδια,

Θα. Θα. Θα. Θα.

Πολλά κάνεις και θα κάνεις στις διακοπές σου, φρόντισε λοιπόν να απολαύσεις το καθετί με εκείνους τους ωραιους και μοναδικούς σου ανθρώπους.

Εκεινους με τους οποίους πριν ακόμη μιλήσετε οι ίδιες εικόνες πλημμυρίζουν την σκέψη και τη φαντασία σας.

Έχεις βρεθεί ποτέ στο μετρό;

Αγαπημένο μου μέρος και το μετρό.

Δεν συναντας πάντοτε γνωστές φυσιογνωμίες.

Χανεσαι μεσα σε διάσπαρτα άγνωστα βλέμματα,

Χάνεσαι μεσα στις σκέψεις σου καθώς περιμένεις την στιγμή της στάσης οπου θα κατέβεις,

Χάνεσαι στην πληρότητα των συναισθημάτων σου καθως αποχωρείς απο ενα προορισμό που επέλεξες να πας και να βαδίσεις στον επόμενο,

Χάνεσαι αγκαλιά με την ευγενεια οταν ανταλλάσσεις αυτες τις υπέροχες λέξεις : ευχαριστώ, παρακαλώ οι οποίες οχι μονο δεν έχουν χαθεί μα αντιθέτως ανθίζουν ολοενα και περισσότερο οσο και αν δεν προβάλλεται το άνθισμα τους.

Αγαπημένο μου μέρος το μετρό.

Μέσα σε λίγα λεπτά γίνεσαι δέκτης εισερχομένων βλεμματων, συναισθημάτων τοσο των άλλων οσο και των δικών σου.

Επιβάτες με σακίδιο στη πλατη, με τσάντα στα χέρια, με βαλίτσα, με ακουστικά στα αυτιά, με ενα βιβλίο στα χέρια, επιβάτες που κοιμουνται κάνοντας την διαδρομή Αγια Μαρίνα – αεροδρόμιο, επιβάτες, οπως θα μπορούσαμε να λεγόμαστε ολοι μας.

Επιβάτες ζωής.

Καπως έτσι θα μπορούσε να ειναι και η ζωή μας, σαν σε μετρό.

Αν μπορούσαμε και η αληθεια ειναι πως μπορούμε,

αν τολμήσουμε λοιπόν και μπορέσουμε να χαραξουμε την δική μας διαδρομή στη ζωή και θαρραλέα θελήσουμε να οραματιστουμε την όψη μας ως επιβάτη, τότε θα μπορούσαμε να γευτούμε τα χρώματα καθε γραμμής ( μπλε, κοκκινης, πράσινης) όπως εμείς θα θέλαμε, επιλέγοντας τις στάσεις μας εκεί οπου η καρδια μας χτυπάει στο πλησιασμα της απο χαρά και αδημονία, ειτε κατεβαινοντας Πανόρμου, είτε Ακρόπολη, είτε Σύνταγμα, είτε Νομισματοκοπειο, ειτε αεροδρόμιο..

Εκεί που κοιτάζουμε ειναι η χαρά μας όσο και η ανησυχία μας

Εκει που κοιτάζουμε ετοιμαζόμαστε να βαδίζουμε παρέα,

Διότι εκεί που κοιτάζουμε θελουμε να καταλήξουμε παρέα!

Και ειναι ωραιο το μαζί.

Ειναι σπουδαίο το μαζί.

Δυο άνθρωποι το λιγότερο.

Καθένας με το δικό του υλικό, πλασμένος με διαφορετική ιστορία, μα αποτελούμενοι απο πανέμορφους λίθους πάνω στους οποίους στηρίζονται και μπορουν να βασιστουν σε οποιαδήποτε συνθήκη τους δυσκολεύει.

Αυτό είναι που καθιστά την σχέση τους σπουδαία.

Στο πυρήνα τους ποτιζονται απο αυτούς τους λίθους, αυτα τα γνωρίσματα μεσω των οποίων η σχέση τους προάγεται ολοενα και περισσότερο σε ενα επόμενο και επόμενο στάδιο το οποίο ανθίζει.

Ανθίζει τόσο όμορφα, αναπτύσσεται φέροντας ομορφους και υγιείς καρπούς με διάχυτη ευωδιά.

Αρκεί μόνο να μπορείς να συσχετιστεις με την αλήθεια των ανθρώπων, να μπορείς να την αντιληφθείς, να την θαυμάσεις και να την καμαρώσεις και ύστερα να εμπλακείς σε μια σχεση μοναδική και ανεπανάληπτη.

Ναι,

το μαζί προϋποθέτει αλήθεια,

Προϋποθέτει έκφραση,

Προϋποθέτει ανάδειξη του ευατου σου και προβολή των θέλω σου.

Διαφορετικά πως θα μπορέσει να υπάρξει σύνδεση;

Κι αν κάποιος σου πει δεν ζεις μονο με αγάπη,

Μπορώ να πω,

Οχι μονο ζεις

Μα εισαι εφοδιασμένος με την ισχυρότερη αξία να δημιουργήσεις ολα οσα ποθείς

Αν έχεις αδυναμία σε πρόσωπα δεν υπάρχει χρόνος και χώρος για καμιάς άλλης μορφής εξάρτησης!

Πως να στο πω,

Νοηματοδοτειται η ζωή σου με ολους εκείνους που συντροφεύουν την ζωή σου.

Με όλους εκείνους που προσεκτικά έχεις φέρει κοντά σου,

Με εκείνους όπου φροντισες τα καθίσματα στα οποια θα καθίσουν να ειναι καθαρά και όμορφα και τους καλωσόρισες.

Αν έχεις αδυναμία σε πρόσωπα,

Εχεις ήδη αδυναμία πρωτίστως στον ευατο σου.

Πρώτος απο ολους εσυ εχεις αγκαλιάσει εσενα,

εχεις επιλέξει να σε γνωρίσεις,

Εχεις επιλέξει να ανατρέξεις στο παρελθόν ωστε να δώσεις απαντήσεις για πολλές απο τις επιλογες σου,

Εχεις επιλέξει να σε μάθεις και απο εκει και περα να καλωσορίζεις ολους και ολα που συγκινούν την καρδιά σου, διεγείρουν την σκέψη, τα συναισθήματα σου, εσενα τον ίδιο.

Έχεις επιλέξει και συνάμα εχεις μια αδυναμία στα πρόσωπα αυτά.

Ειναι τα πρόσωπα εκεινα οπου για σενα μπορεί να αποτελούν την δικη σου «εξάρτηση».

Η σκεψη τους και μονο σε αναζωπυρώνει, σε συντροφεύει σε καθιστά χαρούμενο.

Ειναι εκεινοι όπου η αδυναμία τους επίσης σε σενα δεν κρύβεται.

Ακόμη και στην πιο απαιτητική συνθήκη θα βρουν χρόνο και χώρο και θα ανοίξουν τα χέρια τους να σε πάρουν την πιο μεγάλη αγκαλιά.

Ναι απο εκείνες οπου λες ποση δύναμη κρύβεται μεσα σε δυο χέρια.

Οι αδυναμίες ειναι αμοιβαίες ως δια μαγείας.

Οι αδυναμίες προκύπτουν και δομουνται επάνω σε ανθρώπους που έχουν απαλύνει τον πόνο τους, έχουν καθαρίσει με αγάπη τις πληγές τους, έχουν γνωρίσει την αιτία καθε τραύματος, έχουν αναζητήσει τα θέλω τους και έτοιμοι οσο ποτέ διαμορφώνουν τις ωραιότερες σχέσεις.

Καθημερινά με φροντίδα και μεράκι.

Ειχα μια όμορφη επικοινωνία σημερα Κυριακή με ενα πολυ αγαπημένο μου πρόσωπο.

Η θεια Ειρήνη, υπέροχη, χαμογελαστή, δυνατή, θαρραλέα.

Ηλικία; ανω των 60 μα δεν θυμάμαι τον ακριβή αριθμό της. Πάντοτε τον ξεχνάω. Ισως γιατι δεν εχει σημασια να τον θυμάμαι.

Ποιος μπορεί να θυμάται την ηλικια ενος ανθρώπου οταν αυτο που σου φανερώνει αδιάκοπα ειναι η θέληση για την ζωή,

η διαρκής επιθυμία για ζωη,

η τόλμη και το σθένος ενώπιον δυσκολιών.

Την καμάρωσα παρα πολυ καθως την άκουγα.

Λενα μου,

Μου λέει, μεγαλώνω αλλα δεν εχω χορτάσει την ζωή.

Θέλω και άλλο.

Και συμφωνώ.

Η ζωή, η ύπαρξη μας, ειναι το σπουδαιότερο δώρο που έχουμε στον κόσμο αυτό.

Χαριν αυτής μπορούμε να αισθανομαστε, να αγαπάμε, να ερωτευομαστε, να πονάμε, να γευόμαστε, να απολαμβάνουμε, να γελάμε μα και να λυπούμαστε.

Η ζωή!

πόση αξία εχει η ζωη μου,

η ζωη σου,

η ζωή του,

Ποση αξια έχουν οι ζωές όλων.

ΜΕΓΙΣΤΗ!

Πόσο λυπάμαι όμως που στο βωμό της οικονομικής ανόδου, της ισχυρής πανοπλίας που αδιάκοπα καθένας προσπαθεί να χτίσει, οι ζωές,

Αντι να αποτελούν το εφόδιο της προστασίας, του αλτρουισμου, του νοιαξιματος,

Φαίνεται να αποτελούν εισητηρια, αριθμούς και το άθροισμα των σημερινών εσόδων.

Επανέρχομαι : Πόσο όμορφη η ζωή!

Καθένας το πρωί ξύπνα με τα θέλω του αγκαλιά και πορεύεται ώστε να τα φέρει ολότελα κοντά του.

Επανέρχομαι :Πόσο σύντομη η ζωή!

Ώσπου να σε μάθεις, μπορεί να έχει κιόλας τελειώσει.

Επανέρχομαι : Ζωή.

Ανάσα, άγγιγμα, γεύση, όραση, αφή, όσφρηση, συναισθήματα, αγάπη,νοιαξιμο

Αυτά αποτελούν τους υπέροχους λίθους μας, ωστε καθε ημερα να την κινουμε προς την κατεύθυνση που με πάθος θέλουμε να διανυσουμε και να γνωρίσουμε.

Αυτά ειναι τα ισχυρότερα εφόδια για μικρες και μεγάλες αλλαγές.

Ξεχωρίζεις γιατί μπορείς να με ακούς μα πιότερο να με καταλαβαίνεις!

Ξεχωρίζεις γιατί στις έγνοιες και στις ανησυχίες δηλώνεις παρόν, ενεργός ακροατής έτοιμος να αφουγκραστεις και συνάμα να καθησυχάσεις, να ξεδιαλυνεις οσο μπορείς.

Ποσοι ξεχωρίζουν στις δικες σας ζωές γιατι ειτε ορατοί, δια ζώσης ειναι σιμά σας προσηλωνοντας το βλεμμα στο δικο σας;

Ποσοι παλι βρισκονται χλμ μακριά αλλα η σκεψη τους και η φωνή τους ενώνεται με την δικη σας σε καθε έγνοια ή χαρά σας;

Ξεχωρίζουν και Ξεχωρίζεις γιατί γεννήθηκες άνθρωπος και πορευεσαι ως άνθρωπος σε ολη τη διαρκεια της ζωής σου!

Και ξεχωρίζουν οι άνθρωποι αυτοί γιατι πρωτίστως

ειναι εκεινοι που γνωρίζουν καλά πως η ανάπτυξη και η εξέλιξη εμπεριέχουν τις πτώσεις, τις ήττες, τη ματαίωση, αλλα συνάμα ειναι εκεινοι που γνωρίζουν καλά πως για να ανθίσει ξανα η αμυγδαλιά πρεπει πρώτα να βιώσει την απωλεια των φύλλων της, τη ψύχρα του χειμώνα, μα παρολα αυτα στέκει αγέρωχη με υπομονή φροντιζοντας τις ρίζες της ωστε να ανθίσει ξανά.

Ξεχωρίζουν γιατί πάνω στην θλίψη ή την απογοήτευση βρίσκουν μια χαραμαδα φωτός να σου χαρισουν,

Εκείνη την οποια μες στη παγωνιά του χειμώνα αδυνατείς να ρεμβάσεις στο μέλλον.

Ξεχωρίζουν,

γιατι πρώτα απο ολα ισως ειναι εκεινοι που στη διαδρομή της ανάπτυξης, της εξέλιξης, της πορείας τους, να είχανε τα μάτια ορθάνοιχτα ωστε να μπορούν να κατανοήσουν πως ο άνθρωπος μεταξύ άλλων, ο καθε άνθρωπος εχει μια υπέροχη παλέτα εντός του με ποικιλια χρωμάτων και αν καμια φορα υπερισχύει το γκρι η το μπλε, καμια σημασια δεν έχει αν εκείνος θέλει να δώσει το δικο του μοναδικό χρωμα στη παλέτα.

Οπότε, ξεχωρίζουν οι άνθρωποι εκείνοι όπου μπορούν να βρίσκονται δίπλα σου αφήνοντας σε ελεύθερο να χρωματίσεις την παλέτα σου με τα δικα σου χρώματα, χωρις δικές τους μουντζουρες.

Πότε διαπραγματευομαι και τι ακριβώς.

Ειναι αρκετές οι φορές οπου αθελα μας διαπραγματευομαστε αυτο το οποίο εμείς επιθυμούμε.

Ας ξεκινήσουμε απο εκεινα τα οποια διαπραγματευομασταν ηδη απο πολυ νωρίς.

Απο τότε που προσπαθούσαμε να πείσουμε τους γονείς μας να κανουμε τένις αντι μαθήματα πιάνου.

Από τότε που λίγο αργότερα θέλαμε να κανουμε μαθήματα αγγλικών και οχι Γαλλικά.

Από τότε που ήρθε η ωρα να συμπληρώσουμε το μηχανογραφικο μας και αντι να επιλέξουμε την σχολή οπου εμεις πραγματικά θέλαμε, αντ αυτού, ακολουθήσαμε τις επιθυμίες των γονέων και οι αρεστες σχολές λαβαν τα πρωτεία τοποθετώντας Τρίτη, Τεταρτη εως και τελευταία την δική μας επιθυμία. Την δική μας σχολή.

Διαπραγματεύσεις οσον αφορα το σπίτι αργότερα και την διακόσμηση.

Διαπραγματεύσεις για το επόμενο βήμα μετα την σχολή.

Η επαγγελματική αποκατάσταση και η «στρωμένη πελατεία» ειναι το κλειδί για την αμεση και εύκολη επιτυχία σου.

Και οσο και αν προσπαθούσες να διαπραγματευτεις,

Οσο και αν επιχειρουσες να υποστηρίξεις τα θέλω σου, παντοτε έκανες ενα βημα πίσω.

Η οπισθοχωρηση ειχε λάβει πλέον τετοια ισχύ οπου πια,

δυστυχώς,

αφησες τοσο πίσω τις επιθυμίες σου,

Τοσο πίσω οπου και ξέχασες και εσυ πως κάποτε υπήρχαν στο σακίδιο των ονείρων σου, στο σακίδιο των θέλω σου.

Ευτυχώς όμως,

Η έντονη επιθυμία μας κάποτε κρατούσε τα σκήπτρα των ονείρων μας καθε βράδυ και το επόμενο πρωί ετοιμοπολεμοι και χαρούμενοι βλέπαμε τον κόσμο τον οποίο θελαμε να δημιουργήσουμε.

Για χάριν λοιπόν αυτών των θέλω,

των επιθυμιών και των ονείρων,

δεν λαμβάνουν χώρο καμιάς μορφής διαπραγματεύσεις.