Θαυμάζω την ατομική παρατήρηση του καθενός,

εκείνη οπου τα κάτοπτρα θαρραλέα και με τόλμη στρέφονται προς εμας και οχι μοναχα στους άλλους και στις ατέλειες που εμεις τολμαμε να δουμε κατα τα δικα μας δεδομένα.

Θαυμαζω την ατομική παρατήρηση διότι ειναι εκείνη που σε καθιστά συγχρόνως ενεργό άνθρωπο στην δικη σου ζωή και συναμα σε ωθει σε ανεφοδιασμό για αλλαγές.

Για αλλαγες δικες σου.

Μα οσο και αν ειναι θαυμαστή η παρατήρηση που καθένας πραγματοποιεί δεν παυει να ειναι και επίπονη.

Ποσο ευκολο να ειναι άραγε οταν εχεις ηδη επιλέξει,να αντιλαμβάνεσαι πως οχι ευτυχισμένος,

αλλα ποσο απογοητευμένος αισθανεσαι με το αποτελεσμα αυτής;

Το εβλεπα στα ματια της.

Δεν ειναι ευκολο.

Ποσο ευκολο να ειναι οταν εκει που βαζεις το φαγητο στο φούρνο να ψηθει να σκέφτεσαι : τώρα αυτό θα κάνω από εδω και πέρα;

Ετσι θα κυλησει η ζωη μεταξύ μας;

Ευτυχώς όχι.

Δεν κυλησε ετσι η ζωη της και δεν ειναι η ζωη της απλως μια ροή που κυλά χωρις προορισμό, χωρίς δυσκολίες, χωρις χαρά.

Ειναι μια ζωή που κυλα ολοένα και περισσότερο σε αυτο που επιθυμεί, σε αυτο που αναδεικνύει ολοενα και περισσότερο πτυχες της,

Σε αυτο που αναδεικνύει ολοενα και περισσότερο εκείνη.

Η παρατήρηση συμβαδιζει με την αλλαγή

Η παρατήρηση συμβαδιζει με μια διαρκή αφύπνιση

Η παρατήρηση συμβαδιζει με αγάπη ως προς εμας

Ποιοι είμαστε;

Που επιλέγουμε να βρεθούμε και γιατί;

Πως αισθανομαστε;

Νομιζω και εν όψει της νεας χρονιάς που έρχεται οπου λίγο πολύ ολοι θα πραγματοποιησουν την δικη τους ανασκόπηση, το θαρρος να αποδεχτουμε την πλήρη αλήθεια για τις επιλογες μας, μπορεί να ειναι εκεινο όπου το σημερα, το αυριο μας και το μετα, μεταξύ άλλων θα μας καταστήσει ενα σκαλοπάτι πιο κοντα στις επιθυμίες μας και τέλος πιο κοντα σε εμας, παρεα με εμας.

Εις υγείαν λοιπόν αυτών και όλων αυτών που θέλουνε, τολμανε, προσπαθούν.

Εις υγείαν λοιπόν εκείνων που οραματιζονται αυτη τη στιγμή

Εις υγειαν σε εκεινους

Εις υγείαν για εκεινο το βραδυ, σε εκεινο το μπαρ στην ομορφη Θεσσαλονίκη

Εσύ έχεις στέκι;

Ξέρεις,

εκεινο το μέρος το οποίο για πρώτη φορά βρίσκεσαι διοτι εσυ εχεις επιλέξει να πας εκει,

Να βρεθείς εκεί,

Να πηγαινοερχεσαι καθε φορα σε αυτο

απο επιλογη σου και οχι γιατι καποιοι αλλοι σε τραβηξαν εκεί.

Ειναι εκεινο το στέκι οπου πας καθε φορα με πληθώρα συναισθημάτων, συναντας τον άνθρωπο εκείνον με τον οποίο μοιράζεσαι τα εσώψυχα σου και συναμα αποχαιρετάς στο τέλος με αγάπη και την χαρά της επιστροφής.

Γιατι έτσι είναι!

Οταν βρισκεσαι στο στεκι το οποίο μονος σου αναζήτησες και εκει μονος σου βρίσκεις ακομη εναν άνθρωπο που εντελει σε αυτο το στέκι τα λέτε παρέα,

Οι περιττές σκέψεις κάπως αφοπλιζονται και λαμβανουν ενεργό ρολο οι πραγματικά σημαντικές.

Ειναι να βρεις το στεκι σου και απαξ και το βρεις τοτε παραμενει μια ενεργή αφετηρία,

Μια διαρκή πορεία,

Ενα μονοπάτι με πολλές ομορφιές με φθινοπωρινές μέρες, με κρυες μέρες και με την ζεστη της άνοιξης και του καλοκαιριού στο οποίο καθε φορα, μεσα απο το στεκι αυτο πορευεστε παρέα.

Εσεις έχετε βρει το στεκι σας? Ή τα στεκια σας?

Εμενα πάντως ενα δεσπόζει εδω, αναμεσα στα πράσινα δένδρα καπου στην όμορφη Αθήνα

Στην αρχη καθε ταξιδιού,

ο καπετάνιος ειναι βέβαιος πως οι μηχανες λειτουργούν αρτια,

η άγκυρα εχει ανέβει και προπαντός ο ίδιος εχει το χαρτι με τις συντεταγμένες και την πυξίδα του συναμα για την κατα το δυνατόν μέγιστη επιτυχια του ταξιδιού.

Αν δουμε τους ευατους μας ως καπετάνιους στην αρχη αλλα και στη πορεία μιας σχέσης,

δεν αποκλείεται απο το να βιώνουμε διαρκώς ενα ασφαλές ταξίδι με το σύντροφό μας, ανακαλυπτοντας παρέα την ομορφια των πάντων γυρω μας,

αλλά και το θάρρος να σταθούμε ενώπιον δυσκολιών παρεα,

μαζι,

ωστε να μην «πνιγούμε» απο αυτές, αλλα και να μην πέσουμε απο το σκαφος μας.

Ακομη και αν το σκαφος μας ειναι ενα μικρό κανο,

αυτο δεν αναιρει την σπουδαιότητα του ταξιδιού που μπορεί να λαβει χώρα ακόμη και αν η απόσταση που θα διανυθει δεν θα ειναι μεγάλη.

Μας ενδιαφέρει όμως να ειναι σπουδαία

Μας ενδιαφέρει να είμαστε και οι δύο σταθερά στο κανο,

Μας ενδιαφέρει τα κουπιά να κρατάνε την ισορροπίες απο τα κύματα και συγχρόνως να πορευονται ως προς την ιδια κατεύθυνση.

Μας ενδιαφέρει να έχουμε ενα σημείο, ενα στοχο, που θέλουμε να φθάσουμε απο κοινού χωρις να υπάρχει καμιά απόκλιση η οποια συνεπάγεται δυσαρέσκεια, άρνηση, εντάσεις και συγκρούσεις κατα τη διαρκεια του ταξιδιού.

Για αυτό,

αφου επιλέγει ο ένας την παρέα του άλλου, ύστερα αποφασίζουν την διαδρομη την οποια θέλουν να διανύσουν,

επιλέγουν με προσοχή το σκαφος,

τα κουπια τους και κυρίως, έχουν στο σακίδιο τους Επιθυμία.

Επιθυμία να ανοίξουν πανιά προς κατι νέο και ωραιο και συνάμα τοσο γοητευτικο παρότι άγνωστο.

Σκέφτομαι ποσο ωραιο ειναι να σε σκέφτεται κανείς και να στο λέει

Ερχεται στο γραφείο και μου λέει : ημουν αναμεσα σε δυο κούπες, αναρωτιόμουν πια θα μπορουσε να σε εμπνεύσει.

Κατεληξα σε αυτήν.

Ποσο σπουδαιο να μοιραζεσαι τον εργασιακο σου χωρο με ανθρώπους που οχι μονο η συνεργασία σας ρέει αρτια,

αλλα και που στις ωρες που διανυετε καθημερινά,

ο αλλος,

ο καθε αλλος μπορει και αφουγκραζεται τα θελω σου,

τις επιθυμίες σου και με μικρες αλήθειες του στο φανερώνει.

Ποσο υπέροχο ειναι αυτο,

Ποση υπέροχη ειναι μια τετοια κούπα.

Υ. Σ υπάρχουν φορες που στο φόρτο της εργασίας αυτο που θέλεις ειναι μια δοση καφέ ( οι λάτρεις του καφέ αντιλαμβάνονται πολυ καλα τι εννοώ)

Ειναι λοιπόν υπέροχο επειτα απο μια δύσκολη ημερα να χαίρεσαι αυτην υην γουλια και ακομη περισσότερο να συνοδεύεται απο την ομορφη σκέψη που προϋπήρχε απο την συνάδελφο.

Δημητρα μου, στην υγεια σου

Ανωριμες σχεσεις και αλληλεπιδρασεις τις αποκαλεί ο αγαπημένος Αντώνης.

Εκεινες για τις οποιες το συναίσθημα το που επικρατεί κατοπιν επικοινωνίας ειναι αβέβαιο, αμφιθυμικο, απροσδιοριστο.

Δεν μπορείς να καταλάβεις αν πραγματικά επρόκειτο για μοίρασμα ή απλως για σπαταλη χρόνου.

Ειναι σχέσεις που διαφέρουν τα μέγιστα αλο εκεινες τις ωραιες, τις πραγματικα ωραιες που βιώνει κάποιος στην αλληλεπιδραση του με ενα πρόσωπο οπου πραγματικα νοιάζεται.

Εν αντιθέσει με εκεινους οπου η αβεβαιότητα και η δυσαρεσκεια διαχεουν νου και συναίσθημα,

Αυτες οι ωραιες σχέσεις εμπλουτίζουν και πλημμυρίζουν το καθετί εντος σου.

Ειτε πρόκειται για μια συνάντηση όπου εχεις να μοιραστείς,

Ειτε πρόκειται για μια γρήγορη αλληλεπιδραση οπου ανταλλάσετε εως και σύντομα βλέμματα, εγνοια και καμια ανησυχία δεν έχεις για το αν διπλα σου ειναι ο κατάλληλος.

Ειναι αυτοι οι ωραίοι άνθρωποι όπως αποκαλώ που οταν τους συναντας αντι να έχεις εγνοια για το χρονο σου,

Οχι μονο δεν νοιάζεσαι για το εαν πέρασε η ωρα, αλλα θελεις και αλλο, ξανα και ξανα.

Μου αρκεί να γνωρίζω τι αναζητώ
Μου αρκεί να γνωρίζω το λόγο για τον οποίο καθημερινά βάζω πρωινό ξυπνητήρι
Μου αρκεί να γνωρίζω πως καθημερινά είμαι ολοένα και περισσότερο σε αυτό που αναζητώ
Μου αρκεί που στο μεταξύ μπορώ και χαίρομαι το καθετί της ημέρας
Μου αρκεί όπου μπορώ κατάματα να βλέπω και τις δυσκολίες της ημέρας και παρόλα αυτά, η εστίαση μου να βρίσκεται σε αυτό που αναζητώ

Έχει μεγάλη σημασία, να γνωρίζεις που πας και γιατί.
Ή καλύτερα που θέλεις να φτάσεις
Έχει μεγάλη σημασία διότι νοηματοδοτείς την ημέρα σου και πάνω από όλα εσένα και το δικό σου λόγο ύπαρξης.
Είναι σπουδαίο επίτευγμα να μπορείς να δίνεις απαντήσεις για το προορισμό σου και τι σε έχει μαγέψει τόσο πολύ ώστε να θέλεις να φτάσεις ως εκεί

Μα ας πούμε και μια αλήθεια
Μπορεί ακόμη να μην γνωρίζεις,
μπορεί ακόμη να μην ξέρεις ή να μην έχεις σκεφτεί ποτέ το γιατί κάνεις ότι κάνεις, αλλά να είχες ως δεδομένο πως ναι, πορεύεσαι προς ένα δρόμο και μονοπάτι τόσο αβίαστα, τόσο όμορφα που ποτέ δεν αναρωτήθηκες αν πρόκειται για δικό σου μονοπάτι.
Και όπως λέει ένα πολύ αγαπημένο μου πρόσωπο : Δεν πειράζει.
Αλίμονο αν το νήπιο μπορούσε να βάλει φωτιά στο τζάκι μόνο του.
Είναι και αυτοί οι περίοδοι όπου ένα γνώριμο μονοπάτι , ασφαλές και κατάλληλα φωτεινό συνοδεύει τα δικά μας βήματα.
Είναι όμως εξίσου σημαντικό κατά τη διάρκεια της διαδρομής αυτής να μπορούμε λίγο να κλέψουμε κάποιες ματιές, να κοιτάξουμε έστω δειλά δειλά ολόγυρα και ίσως εκεί να βρούμε και κάτι άλλο να μας μαγέψει.
Είναι υπέροχο εκεί που βαδίζεις στη σταθέρα σου να μπορείς να εχεις τα μάτια ορθάνοιχτα ώστε να μην χάνεις στιγμή την ομορφιά των πάντων γύρω σου, όπου ναι, μπορεί να σε μαγέψουν τόσο ώστε να θέλεις να αλλάξεις πορεία χαράζοντας μια νέα διαδρομή .

Ο σεβασμος διαχέεται και πλημμυριζει το καθετί γυρω μας!

Εκφραζεται μεσα απο συνθήκες πολυ απλες αλλα και μεσα απο συνθήκες πολυ απαιτητικές.

Θα ελεγα πως ειναι σαν εκείνο το μικρό σπόρο που με προσοχή φυτεύουμε στο χωμα και σταδιακά αναπτύσσεται σε βλαστό οπου απο εκει δημιουργείται ενας υπέροχος ανθός.

Ο σεβασμος διαχέεται και πλημμυριζει το καθετί και εκφράζεται μεσα απο τα απλα οπως ενα ευχαριστώ, αλλα και μεσω διαφωνιών..

Στη διαφωνία ειναι που ο σεβασμός κρατεί την σκυτάλη και απορρίπτει καθε εννοια θρασους και αγένειας.

Βεβαια,

ισως ειναι πιο εύκολο να αναδεικνύεις το σεβας σου οταν ολα τριγύρω ρέουν ομαλα,

Αλλα τι γίνεται οταν επέρχεται διαφωνία και σύγκρουση;

Εκει ειναι η στιγμη οπου ειτε θα θρέψεις τον βλαστο σου να καρποφορησει ή που μονομιάς θα τον πατικωσεις και δεν θα ανθίσει ποτέ.

Τεινουμε να ειμαστε ευχάριστοι και ευγενικοί στα ωραία, σε εκεινα οπου τίποτα δεν μας ξεβολευει, σε εκεινα οπου κανεις και τίποτα δεν αντιτασσεται απεναντι μας.

Τι γινεται εαν κάποιος διαφωνήσει ή φερει την δικη του σκέψη άραγε;

Ειναι σπουδαίο στην διαφωνία να ξεπροβάλει ο σεβασμός και οχι λογια υποτίμησης, μείωσης προκειμένου να εξισωθει ο εαυτός μας και να «πατικωσεις» εκεινον που φέρει στεγανά με αλλες ιδέες και σκέψεις.

Ο σεβασμος διαχέεται και πλημμυριζει το καθετί τριγύρω μας. Καθημερινά διαρκώς. Μονο που στα απλα καθημερινά και σε οσα δεν υπάρχουν ενδείξεις διαφωνίας ολα ρέουν ομαλα.

Η μαγκια ειναι να εκτοξεύσεις τον σεβασμο σου σε εκεινα στα οποια εισαι σε διάλογο με κάποιον με διαφορετικές ιδέες.

Στο τρόπο με τον οποίο θα σταθείς ενώπιον σε αυτές και στο τρόπο με τον οποίο θα διαφωνήσεις.

Και στο κάτω κάτω, αν δεν συμφωνείς απλως αποδεξου το. Δεν χρειάζεται άνθρωπε να συμφωνούν ολοι μαζι σου.

Ουτε να συμφωνείς με όλους.

Ο τρόπος όμως που θα σταθείς απέναντι στη διαφωνία αντανακλα το τρόπο με τον οποίο εχεις φροντισει και φροντίζεις εκεινον το σπόρο που θέλησες καποτε μα σπείρεις και να ανθίσει.

Και αλίμονο αν ολοι συμφωνούσαμε,

Αλίμονο αν ολοι φεραμε στα σακιδια μας ιδια βιβλία,

Αλίμονο αν ολοι απολαμβάναμε τα ιδια φαγητά και τις ιδιες γεύσεις στο παγωτό.

Μην ξεχνάς ακομη, πως οταν πας σε ενα σπίτι καλεσμένος και σου σερβίρουν με μερακι και αγάπη το πιάτο με το μαγειρεμένο φαγητό το οποίο καποιος με χαρά εμεινε να μαγειρέψει,

θα ευχαριστήσεις, αλλα

και στην περίπτωση ακομη που μπορει να μην σου αρέσει,

Με σεβασμό θα ευχαριστήσεις και να είμαστε ειλικρινείς αν ήθελε λιγο παραπάνω αλάτι ή ηταν άνοστο, παλι με σεβασμό θα το εκφράσεις εκτιμώντας την προσπάθεια της σεφ ή του σεφ.

Ο σεβασμος διαχέεται και πλημμυριζει το καθετί και αυτη ειναι η αξια του και η σπουδαιότητα του.

Σαν βρεις τον άνθρωπο σου θα το αισθανθείς αμέσως.

Πρόκειται για μια σύνδεση η οποια αμεσως ενεργοποιείται απλόχερα.

Ειναι σαν να εχεις ολα τα υλικά τοποθετημένα στο πάγκο της κουζίνας σου, ξεκινάς να τα αναμειγνύεις και το αποτέλεσμα ειναι να έχεις μια υπέροχη τούρτα έτοιμη να την γευτείς.

Σαν βρεις τον άνθρωπο σου θα χαίρεσαι να τον ακούς να μιλα, να του μιλας μα και να τον εμπιστευσαι. Η εμπιστοσύνη θα αποτελεί τη στρώση εκείνη ενος ισχυρού μπετου οπου πανω της θα ξεδιπλώσετε τις ομορφιές σας, θα διαχειριστειτε τις δυσκολιες σας.

Σαν βρεις τον άνθρωπο σου, θα αναζητάς το βλεμμα του και το χαμόγελο του.

Σαν βρεις τον άνθρωπο σου,

σαν δυο κομματια παζλ θα δημιουργησετε το ωραιοτερο πορτρέτο του σπιτιού σας.

Και ευτυχώς υπάρχει ο άνθρωπος σας, υπάρχει ο άνθρωπος μας, εκείνος οπου σε καθε σκέψη και προβληματισμό, σε κάθε χαρα και γελια θα ειναι εκει να συνοδεύει τις χορδές ενος τραγουδιού διδοντας του το ηχόχρωμα οπου εμεις επιθυμούμε. Οσο βαρύς και αν ειναι ο στίχος, η μελωδία που θα το πλαισιωσει ειναι εκείνη που θα του δωσει πνοή και ένταση.

Σαν βρεις τον άνθρωπο σου λοιπόν,

Η μελωδία των πάντων θα ακούγεται σε τέτοιο υψος, ένταση και συχνότητα ετσι ώστε με θάρρος να αντιμετωπίζεται το καθετί και ύστερα να περνάτε στο επόμενο κλειδι του σολ οπου επάνω στο πεντάγραμμο νεες νότες θα στολίσουν νέες συνθήκες.

Πόσο όμορφο μια μυρωδιά να σε γυρίζει πίσω στο χρόνο φέρνοντας στη θυμηση εικονες μιας αλλης εποχής.

Εκείνης της ξεγνοιαστης εποχής των φοιτητικών χρόνων όπου ο καφες και το τσιγάρο συνόδευαν γελια, συζητήσεις, σχεδια, επαγγελματικα ονειρα, έρωτες και Βραδινές συναντήσεις.

Ποσο ομορφο μια μυρωδιά να φερει στο νου πρόσωπα με τα οποία κάποτε την απολαμβάνατε παρέα..

Ποσο ομορφο στην σύντομη αυτη ανασκόπηση να θυμασαι ομορφους ανθρώπους με τους οποίους η συναισθηματική εγγύτητα του τότε παραμένει ενεργή και στο παρόν με ενα αβίαστο και μοναδικα όμορφο τρόπο

Η επένδυση στις σχέσεις ξεκινά απο ενα μικρό χτύπημα μιας πόρτας του ανθρώπου που θέλεις να συναντήσεις.

Απο ενα απλο ερωτημα τι κάνεις;

Απο ενα παμε μια βόλτα,

Απο ενα αγγιγμα στον ωμο,

Απο μια κοινή ματια στη ζωή,

Απο εναν έρωτα και θαυμασμό για τη ζωή,

Απο μια εσωτερική επιθυμία για δράση, αλληλεπιδραση, μοιρασμα τα οποια έρχονται και ανθίζουν με ανθρώπους με κοινο στόχο και άποψη.

Ποσο ομορφο μια μυρωδιά να συμβάλει στην ανάκληση προσώπων που καποτε η αφορμή για εναν καφε αποτελεσε το σύνδεσμο για την δημιουργια ενος ομορφου και ουσιαστικου δεσμού

Ωραιος άνθρωπος ο κύριος Γιώργος

Κοντα 90 χρονών και φιλαθλος της ΑΕΚ.

Ελενη πότε παίζει η ΑΕΚ? Με ρωτάει και ψάχνω το πρόγραμμα αγωνιστικής να του απαντήσω.

Δεν νοιάζεται ομως για την ΑΕΚ μονάχα, τον ενδιαφέρει πότε παιζει και ο Ολυμπιακός, πότε ο παναθηναϊκός και κάμποσες ακομη ομάδες. Φιλαθλος ο κύριος Γιώργος.

Μα και ωραιος άνθρωπος. Δεν τον απασχολούν μοναχα οι ομάδες, μα και οι άνθρωποι,

πρωτίστως δε η οικογένεια του και τα εγγόνια του.

Την σύζυγο του δυστυχώς ομως δεν την εχει πλεον στο πλευρό του εδω και λιγα χρονια. Ωστόσο 56 χρονια ηταν μαζι.

Περάσατε όμορφα κύριε Γιώργο?

Μονο ομορφα μου απαντά?

Χαρούμενα, ευτυχισμένα, με αλήθειες πάντοτε. Σήμερα δεν ξερω ομως το γίνεται. Παλια ηταν αλλιώς, τωρα ολα ειναι διαφορετικά.

Ημουν και ειμαι ΜΠΕΣΑΛΗΣ ( τι ωραία λεξη σκέφτομαι). Τιμησα τον γαμο μου, την γυναικα μου και τα παιδια μου.

Τώρα με φοβο κοιτάζω καθημερινά το χρονο απο αυτο το μικρό ρολοι στο συρτάρι μου, άλλοτε φοβαμαι πιο πολύ, αλλοτε λιγότερο.

Να ζήσω πολλα χρόνια ακομη δεν θα μπορέσω και αυτο με φοβίζει, όμως ακομη θελω να μαθαίνω για την ΑΕΚ, μα πιο πολυ θελω να ακουω τα παιδιά μου και τα εγγόνια μου. Εχω λόγο ακομη να ζω, καθε ημερα.

Μα και τώρα που το σκέφτομαι, λογους βρίσκω καθε ημερα να ξυπνάω και να λεω την καλημέρα σε εμενα και μετα σε όλους εσας που μπαίνετε στο δωμάτιο αυτό.

Τελικα κοριτσι μου, μαλλον συμβιβάζομαι και δεχομαι την ιδεα του θανάτου, ξέρω πως θα συμβεί, μα καθε φορα που σκέφτομαι ολα οσα εχω ζησει και ολα εχω αγαπήσει και ολα εκεινα για τα οποια άξιζε και αξίζει να ζω,

ηρεμώ και καθε ημερα το χαμόγελο μου οφειλεται σε ολα αυτα που θέλησα, τόλμησα , εκανα, προσπαθησα και προσπαθώ.

Ημουν και θέλω να μαι ΜΠΕΣΑΛΗΣ οπως πρεπει να ειμαστε ολοι.

Αυτα τα ωραια μου λεει ο κύριος Γιώργος, ποτε καθισμένος στο αναπηρικό αμαξίδιο, ποτε ξαπλωμένος στο κρεβατι του.

Αλήθειες ωραίες, συμπεράσματα ζωης και ακομη δεν θελει να φτασει στον επίλογο γιατι αυτός έρχεται την πιο αναπάντεχη ωρα ορισμένες φορές.

Συνεπώς ο κυριος Γιώργος προσπαθεί για τα συμπεράσματα του και απο αυτα ειναι ευτυχισμένος

Ωραιος άνθρωπος ο κύριος Γιώργος.

Να ναι καλα.