Ο Λαβύρινθος

Η προσοχη σου ειναι εστιασμένη σε αυτόν. Μαγεμένη απο τα τείχη του και συγχρόνως αγχωμένη, φοβισμένη μα παρολα αυτά αποφασιζεις να τον διανύσεις. Αποφασιζεις να βρεθείς μεσα στον λαβύρινθο εκεινον, οπου το χρώμα των τοίχων του και της κρυφής του ταυτότητας εχει αποκρυσταλλωσει καθε αγωνία σου και φόβο. Εισερχεσαι, βαδίζεις, ορθωνεις το ανάστημα σου ισα…

Η προσοχη σου ειναι εστιασμένη σε αυτόν.

Μαγεμένη απο τα τείχη του και συγχρόνως αγχωμένη, φοβισμένη μα παρολα αυτά αποφασιζεις να τον διανύσεις.

Αποφασιζεις να βρεθείς μεσα στον λαβύρινθο εκεινον, οπου το χρώμα των τοίχων του και της κρυφής του ταυτότητας εχει αποκρυσταλλωσει καθε αγωνία σου και φόβο.

Εισερχεσαι, βαδίζεις, ορθωνεις το ανάστημα σου ισα ισα για να φτάσεις τα τείχη που ψηλώνουν εμπρός σου και εν μεσω αυτης της έγνοιας σου εχεις ξεχάσει,

Το λογο για τον οποίο επέλεξες να βρεθείς μεσα στο λαβύρινθο.

Ξέχασες πως εισαι εκει για να θαυμάσεις και να γνωρίσεις αυτα τα τείχη και τα κρυφα τους μυστικά με τα μοναδικά μονοπάτια.

Ξέχασες πως μαγεύτηκες απο αυτο και επέλεξες να συγκριθείς με τα τείχη αυτά ορθωνοντας το αναστημα σου και εν μεσω αυτης σου της στάσης ξεχασες πως ο λαβύρινθος ειναι λαβύρινθος και εσυ εισαι εσυ.

Καθετι διαφορετικό, καθετί μοναδικό.

Καθενας μοναδικός, καθεμία μοναδική.

Όμως «συνηλθες» γρήγορα απο αυτη την στιγμιαία παρά ζάλη.

Σε παρατήρησες, σε ένιωσες και ποτισες τα δικα σου στοιχεία ωστε να ανθίσουν και οχι εκεινα της σύγκρισης που ενίοτε απορρέουν απο την αγαπημένη μας κοινωνια.

Μα παρολα αυτά, δειλιασες στην έξοδο.

Ενω έφτανες ως προς αυτη και την έβλεπες, δεν βγήκες. Ένιωθες ασφαλεια ενόσω ησουν μεσα στο λαβύρινθο, απο εκει και περα όμως αγνοείς τι θα συναντήσεις. Αλλωστε την αφετηρία σου την γνώριζες καλα και πρώτη φορα τόλμησες να βαδίσεις σε ενα άγνωστο μονοπάτι ενος μεγάλου και εντυπωσιακού λαβύρινθου.

Μην μείνεις όμως μονο εκεί.

Ο Λαβύρινθος ειναι η αρχή για μια νεα συνέχεια αλλα και ανακαλυψης νέων συνθηκών πολλω δε μάλλον ενος νέου ευατου.

Ειναι ασφαλές να μένουμε σε ενα πλαίσιο οπου απλως υπάρχουν και καποιες διαδρομές να βαδίζουμε, απο το να τολμήσουμε να δημιουργήσουμε μια νεα διαδρομή, μια νεα συνθήκη με τα δικα μας μπετα. Ειναι ασφαλές και ακούραστο σωματικά, μα ψυχικα,

οσο στερεύει η χαρα,

οσο στερεύει η ελευθερία,

οσο στερεύει αυτή η ανεμελιά της κάποτε παιδικής μας ζωής όπου η ταση για εξερεύνηση και ανακάλυψη ηταν σημείο κατατεθέν,

Τοσο θα στερεύει και η χαρα της ζωής.

Για αυτο, αφου μπηκες σε αυτόν τον μεγαλο λαβύρινθο, μην σε αφήσεις εκει.

Η έξοδος οσο μακρια και άγνωστη φαντάζει, δεν θα πάψει ποτε να ειναι ενα γενναίο και περήφανο εγχείρημα σου

Tags:

Σχολιάστε

Design a site like this with WordPress.com
Ξεκινήστε